မဟာေအာင္ေျမ(ဓမၼပိယဆရာေတာ္)

ဘဝဟူသည္ တိုက္ပဲြအျမဲရိွသည္ဟု ဆိုႀက၏။ ဘဝက တိုက္ပြဲ ဆိုပါလား။ တကယ္ပဲ ဘဝက တိုက္ပဲြလား။
ေအးေအး ေဆးေဆး ေနလို ့ေကာ မရဘူးလား။ ေအာင္ျမင္ခ်င္သူ တိုးတက္ခ်င္သူတို ့ကေတာ့ ဘဝကို
တိုက္ပဲြအျဖစ္ ခံယူႀကသည္။ ဘဝကို တိုက္ပဲြအျဖစ္ ရႈျမင္ႀကသည္။ ဘဝကို တိုက္ပဲြ ပမာ သေဘာထားႀကသည္။
ေယာက်ာၤးတို ့ဇဲြ ေသကာမွေလွ်ာ့ရမည္ဟု ဆိုကာ ဝီရိယကို အျမဲေမာင္းတင္ထားႀကသည္။ ေအာင္ျမင္သူအမ်ားစု
က ဝီရိယ ကိုးဆယ့္ကိုးက်ပ္သားထဲကို အသိဥာဏ္ပညာ တစ္က်ပ္သားထည့္ျပီး ေရာသမေမႊလိုက္လွ်င္ ေအာင္ျမင္
မႈအထြပ္အထိပ္သို ့ ေရာက္ပါသည္ဟု ဆိုမိန္ ့ႀကသည္။ ေအာင္ျမင္မႈ၏ အဓိကေသာ့ခ်က္သည္ ဝီရိယ၊ လုံ ့လ၊ ဇြဲ ဟု
သတ္မွတ္ခဲ့ႀကသည္။


ေဘာလုံးပဲြတစ္ပဲြကန္ရာမွာ အနိုင္၊ အရံႈး၊ သေရဟု အေျဖသုံးမ်ိဳးရိွသည္။ ေဘာလုံးပဲြမွာ အနိုင္အရံႈးေပၚမွ ႀကည့္
လို ့ေကာင္းသည္။ သေရဆိုလွ်င္ သိပ္ႀကည့္လို ့မေကာင္း။ ဂိ္ုးမရိွသေရဆိုလွ်င္ ပိုဆိုးေသးသည္။ သို ့ရာတြင္ သေရ
ဆိုတာရိွေနျခင္းကလည္း ေဘာလုံးပဲြ၏ ဆဲြေဆာင္မႈ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ လိဂ္ပဲြေတြမွာဆိုလွ်င္ သေရဆိုတာက
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု၊ အင္အားတစ္ခုျဖစ္သည္။ ထိုသေရဆိုတာကပင္ ေနာက္ဆုံးတစ္ေန ့မွာ အနိုင္အရံႈး အဆုံးအျဖတ္
ေပးတာရိွသည္။

စာေမးပဲြေျဖဆိုရာမွာေတာ့ ေအာင္တာနွင့္က်တာ၊ နိုင္တာနွင့္ ရံႈးတာ နွစ္မ်ိဳးသာရိွသည္။ သေရဆိုတာမရိွ။ ဘဝမွာ
ေကာ သေရဆိုတာ ရိွပါသလား။ ေစ်းေလာကမွာေတာ့ ျမတ္လည္းမက်န္၊ အရံႈးလည္းမျပဆိုလွ်င္ အရင္းဟု သတ္မွတ္
ႀကသည္။ အရံႈးနွင့္ အနိုင္ကို ေစ်းေလာကမွာလို အရံႈးအျမတ္တြက္လွ်င္ ဘဝမွာလည္း သေရဆိုတာရိွသည္။ တကယ္ေတာ့
လည္း အနိုင္ထဲမွာ အရံႈးရိွသလို အရံႈးထဲမွာလည္း အနိုင္ဆိုတာရိွနိုင္ သည္သာ။ ယူတတ္သည့္အေပၚမွာ တည္ပါလိမ့္မည္။
သိမ္ႀကီးေစ်း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း စသည္မွာ ေစ်းေရာင္းေနသူေတြ ေစ်းေရာင္းမေကာင္းလွ်င္ ေမတၱာပို ့ေန၊ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားေန
ပုတီးစိပ္ေန၊ တရားမွတ္ေန၊ ဥစၥာမရလွ်င္ ကုသိုိလ္ရရမည္။ ကုသိုလ္ရတာ အျမတ္မဟုတ္လား။

ကေလးဘဝမွာ ပထမမူႀကိဳ၊ ေနာက္ေတာ့ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ တကၠသိုလ္အသီးသီးမွာ ပညာေတြ
သင္ စာေတြတတ္၊စာေတြက်က္၊ စာေမးပဲြေတြ ေျဖနွင့္ ႀကိဳးစားပမ္းစားအားထုတ္ေနရျခင္းသည္ ဘဝတိုက္ပဲြဟုဆိုလိုက
ဆိုနိုင္သည္။ ေက်ာင္းျပီးသြားေတာ့ ကိုယ္ဝါသနာ ပါရာ ကိုယ္သန္ရာ သို ့မဟုတ္ ဘဝအက်ိဳးေပးအရ ေရာက္ရာေနရာ၊
က်ရာတာဝန္တို ့ကို ထမ္းေဆာင္ေနရျခင္းသည္ ဘဝတိုက္ပဲြဟု သတ္မွတ္လိုက သတ္မွတ္နိုင္သည္။

တခ်ိဳ ့က ဆရာဝန္၊တခ်ိဳ့က အင္ဂ်င္နီယာ တခ်ိဳ့က ေက်ာင္းဆရာ၊ တခ်ိဳ ့က ကုန္သည္၊ တခ်ိဳ ့ကပဲြစား၊ တခ်ိဳ ့က
စာေရးဆရာ၊ တခ်ိဳ ့က သရုပ္ေဆာင္ စသည္ ဆိုင္ရာလုပ္ငန္းခြင္မွာ ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားေနရျခင္းသည္ ဘဝတိုက္ပဲြ
ပင္ျဖစ္သည္။ တိုက္ပဲြဟူသည္ တိုက္ကတည္းက အနိုင္ရလိုသျဖင့္ တိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ နိုင္တာလည္းရိွမည္။
ရံႈးတာလည္းရိွမည္။ တခ်ိဳ ့နိုင္ ၊ တခ်ိဳ ့ရံႈး၊ အနိုင္နွင့္ အရႈံး ေရာျပြမ္းေနတာလည္းရိွမည္။ နိုင္သလိုလိုနွင့္ ရံႈး၊ ရံႈးသလိုလို
နွင့္ နိုင္ ဆိုတာေတြလည္းရိွမည္။

ဘဝဆိုတာ ရန္ကုန္ျမိဳ ့မွာ ဘတ္စ္ကားစီးရတာနွင့္ေတာ့ တူသည္။ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ ဆူးေလဘုရားလမ္းမွတ္တိုင္မွာ
ေနအိမ္အသီးသီးသို ့ျပန္ႀကမည့္ ျမိဳ ါနယ္ အသီးသီးက ခရီးသည္ေတြသည္ အိမ္ျပန္လိုေဇာနွင့္ ဆိုင္ရာဘတ္စ္ကားေတြ
ေပၚကို တိုးျပီးေတာ့တက္ႀကရသည္။ တိုက္ခ်င္ရာတိုက္၊ တိုက္ျပီးေတာ့ တက္ႀကရသည္။ ဘဝဆိုတာကလည္း ဘတ္စ္ကား
ခရီးသည္ေတြပမာသာ ျဖစ္သည္။ တိုးျပီးေတာ့ တက္ေနႀကရသည္။ ဒီေတာ့ ဘဝဆိုတာ တိုက္ပဲြ အျမဲရိွသည္ဆိုေသာ
စကားက ျဖစ္နိုင္ေခ်ရိွသည္။

တိုက္ပဲြအသီးသီးမွာ တခ်ိဳ ့က အျပင္ပန္းမွာ ေအာင္ျမင္သည္၊ နိုင္သည္ဟု ယူဆရေသာ္လည္း အတြင္းပိုင္းမွာ
ရံႈးေနတာ ရိွေနတတ္သည္။ တခ်ိဳ ့က အျပင္ပန္းမွာ ရံႈးေနသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း အတြင္းပိုင္းမွာ ေအာင္ျမင္တာ၊
နိုင္တာေတြလည္း ရိွတတ္သည္။ လူအမ်ားစုကေတာ့ ေအာင္ျမင္်မႈ၊ က်ဆုံးမႈ၊ အနိုင္နွင့္အရံႈးကို အျပင္ပန္းႀကည့္ျပီး
ေတာ့သာ ဆုံးျဖတ္ႀကသည္။ တကယ္ေတာ့ အျပင္ပန္းႀကည့္ျပီးေတာ့ အနိုင္နွင့္ အရံႈးဆုံးျဖတ္ျခင္းသည္ မွန္ကန္တိက်
ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေခ်။

အေလာင္းေတာ္သည္ ဘဝတစ္ခုမွာ ကုဒါလပဣိတဟူေသာ နာမည္နွင့္ ရေသ့ ျဖစ္ခဲ့သည္။ အေလာင္းေတာ္သည္
သူ လူဝတ္ေႀကာင္တုန္းက သိမ္းဆည္းထားေသာ ေျပာင္းဖူးဆန္တစ္စလယ္နွင့္ ေပါက္တူးတစ္ေခ်ာင္းအေပၚ သံေယာဇဥ္
မျပတ္လို ့ ရေသ့ဝတ္လိုက္၊လူျပန္ထြက္လိုက္နွင့္ သံသရာလည္ေနသည္။ လူျပန္ထြက္တာ ေျခာက္ႀကိမ္ေျမာက္ရိွသြားသည္။
ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္မွာ အေလာင္းေတာ္က သံေယာဇဥ္ျဖတ္လိုက္သည္။ ေျပာင္းဖူးဆန္ထုပ္နွင့္ ေပါက္တူးကို ဂဂၤါျမစ္ထဲ ပစ္
ခ်လိုက္သည္။ ပစ္ခ်လိုက္ျပီးေနာက္ အေလာင္းေတာ္က “ေအာင္ျပီ...........နိုင္ျပီ ” ဟု အသံကုန္သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေအာ္
ဟစ္ ေႀကြးေႀကာ္လိုက္သည္။

ထိုအခိုက္ ထိုအနီးမွာ ဗာရာဏသီမင္းကလည္း တိုက္ပဲြေအာင္နိုင္ျပန္လာျပီး ေအာင္ပဲြခံေနသည္။ အေလာင္းေတာ္၏
ေအာင္ျပီ....... နိုင္ျပီဟူေသာ အသံကိုႀကားရလို ့ အက်ိဳးအေႀကာင္း ေခၚယူေမးျမန္းသည္။ အေလာင္းေတာ္က သူ ့ ့့့ဘဝျဖစ္ေႀကာင္းကုန္စင္ကို သံေတာ္ဦးတင္ျပီး “အရွင္မင္းႀကီး။ အရွင္မင္းႀကီး ေအာင္တယ္၊ နိုင္တယ္ဆိုတာ အျပင္အပ
က ရန္သူကို ေအာင္နိုင္တာပဲ။ အကၽြနုပ္ေအာင္နိုင္တာက အတြင္းရန္ကို ေအာင္နိုင္တာ။ အရွင္မင္းျမတ္ အျပင္အပက ရန္သူ
ကို ေအာင္နိုင္တယ္ဆိုတာ အခန္ ့မသင့္ရင္ကိုယ္က ျပန္ရံႈးရဦးမယ္။ အတြင္းရန္ကို ေအာင္နိုင္တာကမွ ေအာင္နိုင္မႈစစ္စစ္
ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလသည္။

မိမိတို ့အျပင္အပ ဘဝတိုက္ပဲြမွာ ေအာင္ျမင္တာေတြ အနိုင္ရတာေတြ ရိွတယ္။ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ စာေမးပဲြေအာင္ႀက
သည္။ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ စသည္ျဖစ္ေတာ့ ပညာေရးမွာ ေအာင္ျမင္သည္။ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးျဖစ္ေတာ့ စီးပြာယးေရးမွာ
ေအာင္ျမင္သည္။ စာသင္၊ စာျပ၊ ေဆးကု၊ သရုပ္ေဆာင္ စသည့္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ ကို အမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳအားေပးႀက
ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေအာင္ျမင္သည္ ဟု ဂုဏ္ယူႀကသည္။ အျခားျပိဳင္ရဆိုင္္ရ ထိ္္ပ္တိုက္ေတြ ့ရေသာပြဲေတြမွာ
ေအာင္ျမင္မႈ၊ အနိုင္ရမႈေတြသည္ အမွန္ေတာ့ အားရေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အာမခံခ်က္ရိွေသာ ေအာင္နိုင္မႈမ်ိဳးေတာ့
မဟုတ္ေသးေခ်။

ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က သူေဌးသမီးကုဣလေကသီသည္ ႀကံႀကံ ဖန္ဖန္ သူသတ္ကုန္းသို ့ သတ္ဖို ့ရန္ထတ္လာေသာ
ရာဇဝတ္သားသူခိုးကိုမွ စဲြစဲြလမ္းလမ္းခ်စ္မိရွာသည္။ သူခိုးဆိုေတာ့ သူခိုးအက်င့္ကမေပ်ာက္။ သူခိုးႀကံပဲႀကံသည္။
ကဣလေကသီကို ေတာင္ေပၚညာေခၚသြား လက္ဝတ္ရတနာေတြကို ခၽြတ္ယူကာ ေတာင္ေအာက္တြန္းခ် သတ္ဖို ့ႀကံစည္
သည္။ လူတစ္ေယာက္လုံးေတာင္ ရထားျပီးမွ အားလုံးကို ပိုင္ဆိုင္ေနျပီမဟုတ္လား။ ဘာလိုေသးေတာ့လို ့လဲ။ ေတာ္ေတာ္
တုံးသည့္ေကာင္ပဲ။ လူဆိုးသူခိုးကို ကယ္ရုံတင္မက ယုံမွတ္ကာ ပုံအပ္မိေတာ့ ကုဣလေကသီ ဒုကၡေရာက္ရရွာသည္။
ဝ႗္ေႀကြးေႀကာင့္လား၊ ေရစက္ေႀကာင့္လား၊ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခု။

ကုဣလေကသီကလည္း ခပ္ည့ံညံ့မိန္းမေတာ့မဟုတ္။ မာယာနွင့္ဖ်ားေယာင္းျပီး သူက ဦးေအာင္တြန္းခ်ပစ္လိုက္သည္။
ေတာင္ေစာင့္နတ္က ကုဣေကသီကို ပညာရွိပါေပသည္ဟု ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုသည္။ ကုဣလေကသီလည္း ရွက္ရွက္နွင့္
အိမ္ကိုမျပန္ရဲေတာ့။ ေျခဦးတည့္ရာသြားရင္းက ပုရဗိုဇ္မေတြေက်ာင္းေရာက္၊ ပုရဗိုဇ္မဝတ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဘိကၡဳနီမဝတ္ျပီး
ရဟႏၱာမႀကီးျဖစ္သြားသည္။ ဘဝဆိုတာ အဆိုးႀကီးဆိုးျပီးလွ်င္ အေကာင္းႀကီးေကာင္းတတ္သည္။ သို ့ေသာ္ လူတိုင္းေတာ့
လည္း ဟုတ္မည္မထင္။

တရားသဘင္မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ စပ္မိစပ္ရာေျပာႀကေတာ့ ကုဣလေကသီ ေထရီမသည္ တကယ့္စစ္ပဲြႀကီးတစ္ပဲြကို အနိုင္
ႏဲႊခဲ့တာပဲဟု ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာႀကသည္။ ရဟန္းေတြစကားဘုရားႀကားရေတာ့ “ရဟန္းတို ့ အျပင္အပကရန္သူေတြကို
ေအာင္နိုင္တယ္ဆိုတာ စစ္မွန္တဲ့ ေအာင္နိုင္ျခင္းမဟုတ္ဘူး။ မိမိကိုယ္တြင္းက ကိေလသာရန္သူကိုနိုင္မွသာ စစ္မွန္တဲ့နိုင္ျခင္း
ေခၚတယ္။ စစ္ေျမျပင္မွာ ရန္သူစစ္သည္ေတာ္ဆယ္သိန္းကို နိုင္လိုက္ျခင္းဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့နိုင္ျခင္းမဟုတ္ဘူး။ တစ္ေယာက္
တည္းေသာ မိမိကိုယ္ကိုနိုင္မွသာ ျမင့္ျမတ္တဲ့နိုင္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နိုင္မွ တကယ့္သူရဲေကာင္းစစ္စစ္ပဲ” ဟု
မိန္ ့ေတာ္မူသည္။

ဘဝဟူသည္ တိုက္ပဲြျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ မိမိတို ့တိုက္ေနတာက အျပင္ေလာကကို မ်က္နွာမူျပီးတိုက္ေနႀကသည္။
တကယ့္တိုက္ပဲြစစ္စစ္က မိမိကိုယ္တြင္းမွာသာ ျဖစ္သည္။ မိမိ အဇ်ၥတၱကိုယ္တြင္းကို မ်က္နွာမူျပီးတိုက္ပဲြဝင္ရမည္။ ကိုယ္
တြင္းက ကိေလသာရန္သူကို ရွာေဖြျပီး ေခ်မႈန္းရမည္။ အျပင္ရန္ကို ေခ်မႈန္းေနလို ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရမည္မဟုတ္။ အတြင္းရန္
ကို ေခ်မႈန္းနိုင္မွသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစစ္စစ္မွန္မွန္ရရိွလိမ့္မည္။

ဘဝတိုက္ပဲြမွာ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ လူမႈေရး၊ နိုင္ငံေရး စသည္ဆိုင္ရာေအာင္ျမင္မႈေတြ ရိွႀကသည္။ အနိင္
ရတာေတြ မ်ားခဲ့ပါျပီး။ သို ့ေသာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ မနိုင္ႀကေသးပါ။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ေတာ့ မနိုင္ႀကေသးပါ။ ကိုယ့္ေလာဘ၊
ကိုယ့္ေဒါသ၊ ကိုယ့္အတၱ စတာေတြေတာ့ နိုင္ေအာင္မတိုက္နိုင္ႀကေသးပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နိုင္မွ၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ နိုင္မွ၊
ကိုယ့္ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ အတၱ၊ မာန ေတြကိုနိုင္မွ တကယ့္ေအာင္နိုင္သူ၊ ေအာင္ျမင္သူျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ေရႊဘိုျမိဳ ့ အဝင္
မဟာေအာင္ေျမဘုရားဝင္းအတြင္း၌ အေလာင္းဘုရားစစ္မခ်ီခင္ အျမဲနင္းခဲ့ေသာ မဟာေအာင္ေျမဟူ၍ ယခုတိုင္ရိွသည္။
ဗုဒၶအလိုအရေတာ့ တကယ့္မဟာေအာင္ေျမသည္ မိမိတို ့နွလုံးအိမ္အတြင္းမွာသာရိွသည္။ မိမိ၏ စစ္မွန္ေသာေအာင္ပဲြကို
မိမိ၏နွလုံးသားအတြင္းမွာသာ ရွာေဖြ ေတြ ့ရိွနိုင္သည္။


အရွင္သံဝရလကၤာရ
ဓမၼပိယဆရာေတာ္

၂၀၀၉-ေမလထုတ္-အေတြးအျမင္(အမွတ္-၂၀၆)မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။