UNSG’s Remarks on Myanmar to Diplomatic Missions, UN Agencies and Non-Governmental Organizations

ျမန္မာဘာသာျပန္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာေနာက္တြင္ဆက္လက္ဖတ္ရႈနိုင္ပါသည္
(ဘာသာျပန္၍ေမးပို ့ေပးေသာအန္ကယ္ဦးေမာင္ေမာင္လွႀကိဳင္အားေက်းဇူးအထူးတင္ရိွပါသည္)

Excellencies,
Distinguished guests and colleagues
Ladies and Gentlemen,

This is my second visit to Myanmar in just over a year. Both visits have been at critical times for the country's future.
My first visit was in the aftermath of Cyclone Nargis. This devastating natural disaster, which took so many lives and created so much hardship, touched hearts across the globe. In Myanmar's moment of need, the world responded generously.
I want to personally thank everyone here today for your remarkable contributions to the relief and recovery effort.
You have saved lives, rejuvenated communities and made it possible for many thousands of people to reclaim their livelihoods. You have helped Myanmar to overcome adversity. It is important that this work continues.
Ladies and Gentlemen,
I felt the tragedy of Cyclone Nargis deeply -- as a fellow Asian and as Secretary-General.
I am Asia's second Secretary-General. The first was Myanmar''s U Thant. I revere his memory. I also recall his wise words.
U Thant said: “The worth of the individual human being is the most unique and precious of all our assets and must be the beginning and end of all our efforts. Governments, systems, ideologies and institutions come and go, but humanity remains.”
This is why I have returned.
As Secretary-General, I attach the highest importance to helping the people of this country to achieve their legitimate aspirations.
The United Nations works for people – their rights, their well-being, their dignity. It is not an option. It is our responsibility.
I have come to show the unequivocal shared commitment of the United Nations to the people of Myanmar.
I am here today to say: Myanmar – you are not alone.
We want to work with you for a united, peaceful, prosperous, democratic and modern Myanmar.
We want to help you rise from poverty.
We want to work with you so your country can take its place as a respected and responsible member of the international community.
We want to help you achieve national reconciliation, durable peace and sustainable development.
But, let me emphasize: neither peace nor development can thrive without democracy and respect for human rights.
Myanmar is no exception.
Ladies and Gentlemen,
The challenges are many. But they are not insurmountable.
We know from experience that securing Myanmar's peaceful, democratic and prosperous future is a complex process.
None of Myanmar's challenges can be solved on their own. Peace, development and human rights are closely inter-related.
Failure to address them with equal attention will risk undermining the prospects for democracy, durable peace and prosperity.
However, we also know that where there is a genuine will for dialogue and reconciliation, all obstacles can be overcome.


The question today is this: how much longer can Myanmar afford to wait for national reconciliation, democratic transition and full respect for human rights?
The cost of delay will be counted in wasted lives, lost opportunities and prolonged isolation from the international community.
Let me be clear: all the people of Myanmar must work in the national interest.
I said this yesterday when I met with representatives of Myanmar's registered political parties and with those armed groups that have chosen to observe a cease-fire. I encouraged them respectively to honour their commitments to the democratic process and peace.
Nonetheless, the primary responsibility lies with the Government to move the country towards its stated goals of national reconciliation and democracy.
Failure to do so will prevent the people of Myanmar from realizing their full potential.
Failure to do so will deny the people of Myanmar their right to live in dignity and to pursue better standards of life in larger freedom.
These principles lie at the core of the United Nations Charter, whose opening words are “We the peoples”.
The founding Constitution of independent Myanmar echoes these noble words. We must work together to ensure that Myanmar's future embodies these principles too.
With this in mind, I bring three messages.
First, respect for human dignity is the precondition for peace and development everywhere.
Myanmar was one of the first United Nations Member States to adopt the Universal Declaration of Human Rights.
It subscribed early on to the consensus that respect for human rights and fundamental freedoms is indispensable to political, economic and social progress.
Unfortunately, that commitment has not been matched in deed. Myanmar's human rights record remains a matter of grave concern.
The Government has articulated its goals as stability, national reconciliation and democracy.
The upcoming election –the first in twenty years – must be inclusive, participatory and transparent if it is to be credible.
Myanmar's way forward must be rooted in respect for human rights
This is why I say that all political prisoners, including Daw Aung San Suu Kyi, should be released without delay.
When I met General Than Shwe yesterday and today, I asked to visit Ms. Suu Kyi. I am deeply disappointed that he refused.
I believe the government of Myanmar has lost a unique opportunity to show its commitment to a new era of political openness.
Allowing a visit to Daw Aung San Suu Kyi would have been an important symbol of the government's willingness to embark on the kind of meaningful engagement that will be essential if the elections in 2010 are to be seen as credible.
Daw Aung San Suu Kyi must be allowed to participate in the political process without further delay.
Indeed, all the citizens of Myanmar must be given the opportunity to contribute fully to the future of this country.
National reconciliation cannot be complete without the free and active participation of all who seek to contribute.
The country must embark on a process of genuine dialogue that includes all concerned parties, all ethnic groups and all minorities.
People must be free to debate and to engage in political dialogue, and they must have free access to the information that will help them participate meaningfully in the democratic process.
Ladies and gentlemen,
Any transition is difficult. Myanmar has already undergone transitions from sovereign kingdom, to occupied colony, and now independent State.
This history carries a twin legacy of armed conflict and political deadlock, including recent painful events: the repression of demonstrators in 1988, the cancellation of the 1990 election results, and the clampdown on peaceful dissent that continues to this day.
At the same time, there have been some positive efforts that should be recognized.
Although still fragile, the cease-fire agreements between the Government and armed groups have reduced the level of conflict. The United Nations has wide-ranging experience in making such gains irreversible.
Sovereignty, territorial integrity and national unity are legitimate concerns for any government.
We contend that opening and broadening the political space is the best way to ensure that each group and each individual becomes part of the greater collective project.
The military, all political parties, ethnic minority groups, civil society, and indeed every son and daughter of Myanmar has a role to play in this country's transition.
Only mutual compromise, respect and understanding can lay the foundations for durable peace, national reconciliation and democracy.
My second message is on addressing the humanitarian needs of Myanmar's people.
I am glad I have been able to return to see the progress made in the Irrawaddy Delta. The loss of some 130,000 people was tragic, but the rebuilding I saw today was impressive.
The tragedy showed the resilience of the people of Myanmar. It also demonstrated that people throughout the world care deeply about Myanmar and its people.
Above all, the response to Cyclone Nargis proved the value of engagement over isolation.
The unprecedented cooperation between Myanmar, the United Nations and ASEAN through the Tripartite Core Group, with the support of the donor community, has demonstrated that humanitarian imperatives and the principles of sovereignty do not conflict.
Humanitarian assistance -- in Myanmar as elsewhere -- should never be held hostage to political considerations. We can and must work together to ensure access to humanitarian and development assistance to all those in Myanmar who need it.
This brings me to my third message. It is time for Myanmar to unleash its economic potential.
Myanmar sits in the middle of Asia's economic miracle. Harnessing Myanmar to the rapid advances taking place around it is the surest way to raise living standards.
I welcome the Government's policy of opening up to outside trade and investment, and its efforts to achieve the Millennium Development Goals, control HIV, combat human trafficking and curtail opium production.
But the reality is that millions continue to live in poverty. Standards of living in Myanmar remain among the lowest in Asia.
The people of Myanmar need jobs, they need food security and they need access to health care.
We must work to ensure that the people of Myanmar can benefit from and contribute to the regional and global economy.
We must recognize that the region and the world have much to gain from a stable, prosperous and democratic Myanmar. We must work together for that goal.
The Government of Myanmar must seize the moment.
It must take advantage of the opportunities that the international community is prepared to offer to the people of Myanmar.
Ladies and Gentlemen,
I came here as a friend.
My duty is to uphold the ideals and principles of the United Nations Charter.
My role is to encourage all of you – the Government, political parties, ethnic groups, civil society – to move forward together as one people and one nation.
Nothing is insurmountable or impossible when the people's interest is placed above divisions.
The region and the world are changing fast. Myanmar only stands to gain from engagement -- and from embarking on its own change.
The Government of Myanmar has repeatedly stated that cooperation with the United Nations is the cornerstone of the country's foreign policy.
We ask it to match deeds with words.
The more Myanmar works in partnership with the United Nations to respond to its people's needs and aspirations, the more it affirms its sovereignty.
Similarly it is incumbent on the international community as whole to work together to help Myanmar meet our shared goals: a united, peaceful, prosperous and democratic future, with full respect for the human rights of all the country's people.

Kyae zoo tin bar tae.



ဂုဏ္သေရ႐ွိ လူႀကီးမင္းမ်ား၊ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ေရာင္းရင္းမိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား

ဒါဟာ တႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္လာေရာက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ႀကိမ္စလုံး ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မ်ားပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမ ကၽြန္ေတာ္လာေရာက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ နာဂစ္မုန္တုိင္း၀င္ေရာက္ၿပီးခ်ိန္အတြင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ေၾကာက္မက္ ဘြယ္သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ဟာ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိယူသြားခဲ့တယ္၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့အေျခအေနေတြကုိလဲ ဖန္တီးခဲ့တယ္၊ တကမၻာလုံးရဲ႕ ႏွလုံးသည္းပြတ္ေတြကုိလဲခံစားရေအာင္လႈပ္ကုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕လုိအပ္ ေနခ်ိန္မွာ ကမၻာက ရက္ရက္ေရာေရာ တုန္႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္ႀကိဳးပမ္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ သင္တုိ႔ရဲ႕ ထင္႐ွားတဲ့ ပ့ံပုိးကူညီမႈမ်ားအတြက္ အား လုံးကုိ ေက်းဇူးတင္႐ိွပါေၾကာင္း ဒီေန႔ ဒီေနရာကေန ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာၾကားလုိပါတယ္။
သင္တုိ႔ဟာ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိကယ္ခဲ့ပါတယ္၊ လူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိျပန္လည္႐ွင္သန္လန္းဆန္းေစပါတယ္၊ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာျပည္သူေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ေနထုိင္မႈဘ၀မ်ားအား ျပန္လည္အသက္ဆက္ေစႏိုင္ခဲ့ပါ တယ္။

ဂုဏ္သေရ႐ိွလူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား

အာ႐ွတုိက္သားတေယာက္အေနနဲ႔ေရာ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ပါ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ကုိ ေၾက ကြဲစြာခံစားရမိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ အာ႐ွတုိက္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ပါ။ ပထမေျမာက္ပုဂၢဳိလ္ကေတာ့ ျမန္ မာႏိုင္ငံသား ဦးသန္႔ပါ။ သူ႔ရဲ႕မွတ္ဉာဏ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျမတ္ႏိုးၾကည္ညိဳပါတယ္။ သူရဲ႕ပညာ႐ိွစကားကုိလဲ အ မွတ္ရပါတယ္။
ဦးသန္႔ကဆိုမိန္႔ခဲ့ပါတယ္။ “လူသားတဦးခ်င္းစီရဲ႕တန္ဘုိးဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕အဘုိးတန္ပိုင္ဆိုင္မႈေတြအနက္ အလြန္ထူးျခားၿပီး အလြန္တန္ဘုိး႐ိွလွပါတယ္။ အစုိးရမ်ား၊ စံနစ္မ်ား၊ အေတြးအေခၚမ်ားနဲ႔ အသင္းအပင္းအ ဖြဲ႕အစည္းမ်ား ၀င္လိုက္ ထြက္လုိက္နဲ႔ ျဖစ္ေနေပမင့္ လူသားဂုဏ္ရည္ကေတာ့ ဆက္လက္တည္႐ိွ ေနမွာပါ” တဲ့။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ တရား၀င္ဆႏၵျပင္းျပမႈမ်ားရ႐ိွေစႏိုင္ရန္အတြက္ ဒီႏိုင္ငံျပည္သူ မ်ားအား ကူညီႏိုင္ေရးကုိ အေရးအႀကီးဆုံးအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ဦးထိပ္ပန္ဆင္သယ္ေဆာင္လာပါတယ္။
ကုလသမဂၢဟာ လူအမ်ားရဲ႕ အခြင့္အေရးမ်ား၊ ခ်မ္းသာသုခမ်ား၊ ဂုဏ္အ႐ိွန္အ၀ါမ်ားအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ေပး ေနပါတယ္။ ဒါဟာ စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးခ်ယ္လုပ္ေပးေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕တာ၀န္ပုိင္းပါ။
ကုလသမဂၢရဲ႕ ျပတ္သားၿပီးတာ၀န္ခြဲေ၀ကာ ျပဌာန္းႏွစ္ႁမႇဳပ္ေဆာင္႐ြက္ျခင္းကို ျမန္မာျပည္သူမ်ားအား ျပသ ရန္ကၽြန္ေတာ္လာေရာက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါရေစ။ ျမန္မာ- သင္သည္ အထီးက်န္မဟုတ္ပါ။
စည္းလုံးညီၫြတ္တဲ့၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့၊ ေပါႂကြယ္၀တဲ့ ေခတ္သစ္ဒီမုိကေရစီ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ သင္တုိ႔နဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္ရန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုိလားပါတယ္။
ဆင္းရဲတြင္းမွ႐ုန္းထႏိုင္ရန္ သင္တုိ႔ကုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကူညီလုိပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာအသုိင္းအ၀န္းရဲ႕ ေလးစားခံရတဲ့ တာ၀န္သိတဲ့အဖြဲ႕၀င္ေနရာကုိ သင္တုိ႔ႏိုင္ငံရယူႏိုင္ရန္အတြက္ သင္တုိ႔နဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ေဆာင္လုိပါတယ္။
အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ တည္တံ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ေရ႐ွည္ခံ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈမ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ သင္တုိ႔ကုိကူညီလုိပါတယ္။
ဒါေပမင့္ ကၽြန္ေတာ္အေလးအနက္ျပဳေျပာပါရေစ - ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေလးစားလိုက္နာမႈမ႐ိွလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေသာ္၄င္း၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈေသာ္၄င္း ႐ွင္သန္မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ခၽြင္းခ်က္မဟုတ္ပါ။

ဂုဏ္သေရ႐ိွလူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား

စိန္ေခၚမႈေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေပမင့္ ေက်ာ္လႊားလုိ႔မရႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့၊ ဒီမုိကေရစီစံနစ္႐ိွတဲ့ သာယာ၀ေျပာ ေပါႂကြယ္၀တဲ့အနာဂတ္ကုိ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္း ရမဲ့ကိစၥဟာ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း အေတြ႕အႀကဳံမ်ားအရ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိ႐ိွရပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ မည္သည့္ စိန္ေခၚမႈကုိမဆုိ ျမန္မာႏိုင္ငံခ်ည္းသက္သက္ မေျဖ႐ွင္းႏိုင္ပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးနဲ႔ လူအခြင့္အေရးဟာ အျပန္အလွန္ ႏြယ္႐ွက္ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကုိ တူညီတဲ့အာ႐ုံစုိက္ အေလးထားမႈမ႐ိွပဲ ေျပာဆုိေဆာင္႐ြက္ျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီေရး၊ တည္တ့ံ တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ သာယာ၀ေျပာေရးတုိ႔ရဲ႕ အလားအလာေကာင္းျခင္းကုိ ေမွးမွိန္ ေသးသိမ္ေစပါတယ္။
ဒါေပမင့္၊ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ စစ္မွန္တဲ့ဆႏၵ႐ိွမယ္ဆုိရင္ အခက္အခဲအားလုံး ကုိ ေက်ာ္လႊားေအာင္ျမင္မွာပါ။
‘အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ အျပည့္အ၀ အေလးထားေရးအတြက္ ေစာင့္ဆုိင္းဘုိ႔ ျမန္မာဟာအခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာႀကိဳးပမ္းႏိုင္မွာလဲ’ ဆုိတာဟာ ယေန႔ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ႐ွင္းလင္းေျပာျပပါရေစ။ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလုံး ေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္ပါ တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ မွတ္ပုံတင္ထားတဲ့ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွကုိယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေလ့လာ ေနတဲ့ လက္နက္ကုိင္အုပ္စုမ်ားနဲ႔ ယမန္ေန႔ကေတြ႕ခဲ့စဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တာပါ။ ဒီမိုကေရစီလုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ ျပဌာန္းႀကိဳးပမ္းမႈကုိ ဂုဏ္ျပဳရန္အတြက္ သီးျခားစီ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာၾကားအားေပး ခဲ့တာပါ။
သုိ႔ေသာ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ ေျမာ္မွန္းထားတဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ မ်ားကိုေရာက္႐ိွရန္ အဓိကတာ၀န္မွာ ႏိုင္ငံ့အစုိးရေပၚက်ေရာက္လ်က္႐ိွေနပါတယ္။
ဒီတာ၀န္မ်ားကုိေက်ပြန္စြာမေဆာင္႐ြက္ႏိုင္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအား သူတုိ႔ရဲ႕ ‘စြမ္းရည္ အျပည့္အ၀ကုိ နား လည္သေဘာေပါက္ျခင္း’ မွ ဟန္႔တားထားရာေရာက္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီတာ၀န္မ်ားကုိေက်ပြန္စြာမေဆာင္႐ြက္ႏိုင္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႕ ဂုဏ္သေရ႐ိွစြာေနထုိင္ႏိုင္ခြင့္နဲ႔ ပုိမုိ လြတ္လပ္မႈျဖင့္ သာလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ လူမႈအဆင့္အတန္းမ်ားခံစားခြင့္ကုိ ျငင္းပယ္ရာေရာက္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားဟာ ‘ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ျပည္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္’ ဆုိတဲ့စကားမ်ားျဖင့္ အဖြင့္နိဒါန္းခ်ီထား တဲ့ ကုလသမဂၢပဋိဉာဥ္စာတမ္းရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးအတြင္းမွာတည္႐ိွေနပါတယ္။
ဒီ မြန္ျမတ္တဲ့စကားမ်ားကုိ လြတ္လပ္တဲ့ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ စတင္ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကလဲ ပဲ့တင္ထပ္ထားပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အနာဂတ္မွာ ဒီစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဘုိ႔ ေသခ်ာေစေရးအတြက္လဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတူတကြလုပ္ေဆာင္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ကုိ ကြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာထည့္ထားၿပီး အမွာစကား ၃ ခုကို သယ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
ပထမဦးစြာအေနနဲ႔ ဘယ္ေဒသမွာမဆုိ လူသားဂုဏ္ရည္ကုိ အေလးထားေလးစားျခင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္ေရးအတြက္ မ႐ိွမျဖစ္လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာလူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းကုိ ပထမ စတင္လက္ခံခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံမ်ားမွာ တႏိုင္ငံအပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရးနဲ႔ လူမႈေရးတုိးတက္မႈမ်ားအတြက္ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ အေျခခံလြတ္လပ္မႈမ်ားအား ေလးစား ဘုိ႔ အမ်ားဆုံးျဖတ္ခ်က္ဆႏၵကို ျမန္မာႏိုင္ငံက ေစာစီးစြာ ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာပဲ ဒီျပဌာန္းႀကိဳးပမ္းမႈဟာ အမွန္တကယ္မွာ အံ၀င္ခြင္က်မႈ မ႐ိွခဲ့ပါ။ ျမန္မာ့လူ႔အ ခြင့္အေရးမွတ္တမ္းဟာ အလြန္အမင္း စုိးရိမ္ေသာကျဖစ္စရာအေၾကာင္းအရာအေနနဲ႔ တည္႐ွိေနလ်က္ပါ။
ျမန္မာအစုိးရဟာ သူ႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖစ္တဲ့ တည္ၿငိမ္မႈ၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရး တုိ႔ကုိ ေျပာဆုိေနပါတယ္။
အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း ပထမဆုံးအေနနဲ႔က်င္းပမွာျဖစ္တဲ့ လာမဲ့ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ ဂုဏ္ထယ္တင့္တယ္ေစလုိလွ်င္ အားလုံးပါ၀င္ၿပီး အျမင္ၾကည္လင္မႈ ႐ိွရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေ႐ွ႕ဆက္မဲ့ခရီးမွာ လူ႔အခြင့္အေရးကုိေလးစားလုိက္နာမႈ အျမစ္တြယ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံးကုိ အျမန္ဆုံးလႊတ္ေပးရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တာပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးသန္းေ႐ႊနဲ႔ မေန႔ကနဲ႔ဒီေန႔ ေတြ႕ရတဲ့အခါ ေဒၚစုၾကည္ကုိေတြ႕ဘုိ႔ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။ သူကျငင္းပယ္ လုိက္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္မ်ားစြာစိတ္ပ်က္ခဲ့ရပါတယ္။
ျမန္မာအစိုးရဟာ ႏိုင္ငံေရးပြင့္လင္းမႈရဲ႕ က႑သစ္မွာ ျပဌာန္းႀကိဳးပမ္းမႈကိုျပသႏိုင္မဲ့ အခြင့္အေရးထူးတခု ဆုံး႐ႈံး သြားၿပီလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္လုိက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အားေတြ႕ဆုံခြင့္ေပးလိုက္ျခင္းဟာ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပဲြကုိ အမ်ားယုံၾကည္လက္ခံႏိုင္မႈ ႐ိွေစေရးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ အဓိပၸါယ္႐ိွေသာေဆာင္႐ြက္မႈကုိ စတင္လုပ္ေဆာင္ရန္ အစုိးရကဆႏၵ႐ိွေၾကာင္း ကိုေဖာ္ျပတဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ျပယုဂ္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီနိုင္ငံရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ ျပည့္၀တဲ့ ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ခြင့္အား ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလုံးကုိ အမွန္တကယ္ ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္လုိသူမ်ားအားလုံး လြတ္လပ္တက္ႂကြစြာပါ၀င္မႈမ႐ိွလွ်င္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟာ မျပည့္စုံႏိုင္ပါ။
သက္ဆုိင္တဲ့ပုဂၢဳလ္မ်ား၊ တုိင္းရင္းသားအုပ္စုမ်ားနဲ႔လူနည္းစုမ်ားအားလုံးပါ၀င္တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈ လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ စတင္ေဆာင္႐ြက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္သူအမ်ားဟာ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈမွာ လြတ္လပ္စြာအေျခအတင္ေျပာႏုိင္ရမယ္၊ လြတ္လပ္စြာပါ၀င္ႏိုင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီလုပ္ငန္းစဥ္မွာ အဓိပၸါယ္႐ိွစြာပါ၀င္ႏိုင္ေရးအတြက္အေထာက္အကူျဖစ္ေစမဲ့ သတင္းအ ခ်က္အလက္မ်ားကုိ လြတ္လပ္စြာ သိ႐ွိရယူႏိုင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဂုဏ္သေရ႐ိွ လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား

အသြင္ကူးေျပာင္းမႈတုိင္းဟာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ သက္ဦးဆံပုိင္စံနစ္ကေန ကုိလုိနီစံနစ္၊ အခု
တခါ လြတ္လပ္တဲ့ႏိုင္ငံအျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။
သမုိင္းဟာ လတ္တေလာမွာ နာက်င္ဘြယ္ျဖစ္ရပ္မ်ားအပါအ၀င္ ‘အေမြ’ႏွစ္မႊာပူးကို သေနၶေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
လက္နက္ကုိင္ပဋိပကၡ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေ႐ွ႕မတုိးသာေနာက္မဆုတ္သာအေျခအေနေတြပါ။
အခ်ဳပ္အျခာပုိင္ဆုိင္မႈ၊ နယ္ေျမတည္တံ့ခုိင္ၿမဲမႈ နဲ႔ အမ်ဳိးသားညီၫြတ္ေရးတုိ႔ဟာ ႏိုင္ငံတုိင္းရဲ႕ တရား၀င္ စိုးရိမ္ ေသာကမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရး၀န္းက်င္ကုိ ဖြင့္ေပးျခင္းနဲ႔ ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္းဟာ ပုိမုိႀကီးမားတဲ့ စုေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းအ ျဖစ္ အုပ္စုတစုခ်င္းနဲ႔ လူတဦးခ်င္းပါ၀င္ႏိုင္မႈအတြက္ အာမခံရန္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ ေတာ္တုိ႔ ရဲရဲႀကီးေျပာႏိုင္ပါတယ္။
စစ္တပ္၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းအားလုံး၊ တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား၊ အမ်ားျပည္သူနဲ႔သက္ဆိုင္ေသာအဖြဲ႕အ စည္းမ်ားနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သားသမီးတုိင္း အမွန္တကယ္ကုိ ႏိုင္ငံရဲ႕အသြင္ကူးေျပာင္းေရးမွာပါ၀င္ၾကရမွာ။
အျပန္အလွန္ အေပးအယူလုပ္ၫိႇႏိႈင္းျခင္း၊ ေလးစားျခင္းနဲ႔ နားလည္မႈတုိ႔သာလွ်င္ ၾကာ႐ွည္တည္တ့ံမဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရးတုိ႔အတြက္ အေျခခံအုတ္္ျမစ္ခ်ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဒုတိယအမွာစကားကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႕ လူသားခ်င္းစာနာတဲ႔လိုအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ေဖာ္ျပ လုိပါတယ္။
ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွာျဖစ္ထြန္းခဲ့တဲ့တုိးတက္မႈမ်ားကုိ ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ရန္ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွလာႏိုင္စြမ္း အတြက္ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာလွပါတယ္။
အလုိခ်င္ဆုံးကေတာ့ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ကုိတုန္႔ျပန္ျခင္းဟာ သီးျခားခြဲျခားထားျခင္းအေပၚ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ ႏိုင္ျခင္းရဲ႕တန္ဘုိးကုိ သက္ေသျပႏိုင္တာပဲ။
အလႉ႐ွင္အသုိင္းအ၀န္းရဲ႕ကူညီပံ့ပုိးမႈျဖင့္ ‘သုံးပြင့္ဆုိင္ ေက်ာ႐ိုးအုပ္စု’အျဖစ္ ျမန္မာ၊ ကုလသမဂၢနဲ႔ အာဆီယံတုိ႔ အတြင္း မႀကံဳစဖူးပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းဟာ လူသားခ်င္းစာနာမႈအေရးပါျခင္းနဲ႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပုိင္မႈရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းတုိ႔ဟာ ပဋိပကၡ မျဖစ္ၾကဘူးဆုိတာ သက္ေသျပသြားပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆုိ လူသားခ်င္းစာနာမႈအကူအညီဟာ ႏိုင္ငံေရးအတြက္တုန္႔ျပန္ရမဲ့ ဓားစာ ခံ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ိွ လူသားခ်င္းစာနာမႈနဲ႔ တုိးတက္မႈအေထာက္အကူမ်ား လုိအပ္ေနသူအားလုံး ရ႐ိွႏိုင္ေရးအာမခံခ်က္႐ိွေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတူတကြေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ရမယ္၊ လုပ္ကုိလုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုဟာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ တတိယ အမွာစကားျဖစ္ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ သူရဲ႕ စီးပြါးေရးစြမ္းအင္အလားအလာေကာင္းမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ဘုိ႔အခ်ိန္ ျဖစ္ ပါတယ္။
‘အာ႐ွစီးပြါးေရးအံ့ဘြယ္’ အလယ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာရပ္တည္ေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံအ၀ွမ္းမွာ လ်င္ျမန္တဲ့တုိးတက္မႈ မ်ားအတြက္ ျမန္မာကုိ ‘ကႀကိဳးဆင္ေစျခင္းဟာ’ လူေနမႈအဆင့္အတန္းျမင့္မားေရးအတြက္ အေသခ်ာဆုံးနည္း လမ္းျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာအစုိးရရဲ႕ ကုန္သြယ္မႈအတြက္ ျပင္ပကိုလမ္းဖြင့္ေပးျခင္း၀ါဒ၊ ေထာင္စုဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈရည္မွန္းခ်က္မ်ား ရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းမႈ၊ အိတ္ခ်္အုိင္ဗီြေရာဂါထိန္းခ်ဳပ္မႈ၊ လူကုန္ကူးမႈတုိက္ဖ်က္ေရးနဲ႔ ဘိန္းထုပ္လုပ္မႈအဆုံးသတ္ ေရးတုိ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳဆုိပါတယ္။
ဒါေပမင့္ အမွန္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ျပည္သူသန္းေပါင္းမ်ားစြာဟာ ဆက္လက္ဆင္းရဲေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူေနမႈအဆင့္အတန္းဟာ အာ႐ွရဲ႕ အနိမ့္ဆုံးထဲမွာပါ၀င္ေနတုန္းပါ။
ဒီျမန္မာျပည္သူမ်ားဟာ အလုပ္မ်ားလိုအပ္ေနပါတယ္။ စားနပ္ရိကၡာဖူလုံမႈေတြလုိအပ္ေနပါတယ္။ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေ႐ွာက္ခံယူႏိုင္မႈေတြ လုိအပ္ေနပါတယ္။
ေဒသဆုိင္ရာနဲ႔တကမၻာလုံးဆုိင္ရာ စီးပြါးေရးမွ အက်ဳိးအျမတ္ရႏိုင္ေအာင္နဲ႔ ပါ၀င္ပံ့ပုိးေပးႏိုင္ေရးအတြက္ ျမန္မာ ျပည္သူမ်ားကို အာမခံရဘုိ႔ ကြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။
တည္ၿငိမ္ၿပီး သာယာ၀ေျပာေပါႂကြယ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေဒသနဲ႔ကမၻာက အက်ဳိးအျမတ္ေတြပုိမုိရ႐ွိလာ မွာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဆာင္႐ြက္ေပး ရပါ့မယ္။
ျမန္မာအစုိးရကလဲ ဒီအခ်ိန္အခါကုိ အမိအရ ရယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာအသုိင္းအ၀န္းက ျမန္မာႏိုင္ငံျပည္သူမ်ားကုိ လက္ကမ္းရန္ျပင္ဆင္ေနသည့္ အခြင့္အလမ္း မ်ားရဲ႕ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကုိ ျမန္မာအစုိးရက ရယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဂုဏ္သေရ႐ွိ လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား

ကၽြန္ေတာ္ ဒီကုိ မိတ္ေဆြတဦးအျဖစ္ေရာက္လာခဲ့တာပါ။
ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္က ကုလသမဂၢပဋိဉာဥ္ရဲ႕ အေကာင္းဆုံးစံမ်ားနဲ႔စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းဘုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အခန္းက႑ကေတာ့ သင္တုိ႔အားလုံး - အစုိးရ၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားအုပ္စုမ်ား၊ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းမ်ား - ကို ျပည္သူတရပ္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံတခုအေနနဲ႔ အတူတကြ ေ႐ွ႕ဆက္ေ႐ြ႕လ်ားဘုိ႔ အား ေပးရန္ ျဖစ္ပါတယ္။
က႑အားလုံးရဲ႕အေပၚမွာ ျပည္သု႕အက်ဳိးကုိထား႐ွိလုိက္တဲ့အခါ မေက်ာ္လႊားႏိုင္တာ သုိ႔မဟုတ္ မျဖစ္ႏိုင္တာ ဆုိတာ မ႐ွိပါဘူး။
ေဒသနဲ႔ကမၻာဟာ လ်င္ျမန္စြာေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းမွ၊ ၿပီးေတာ့ မိမိကိုယ္တုိင္ေျပာင္းလဲ မႈကုိ စတင္လုပ္ျခင္းမွ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းဘို႔ ျမန္မာဟာ ရပ္တည္လုိ႔သာ ေနပါတယ္။
ျမန္မာအစုိးရက ကုလသမဂၢႏဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ႏိုင္ငံျခားေရး၀ါဒရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္ တယ္လုိ႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာလ်က္႐ွိပါတယ္။
စကားေတြနဲ႔ အလုပ္ေတြ ကုိက္ညီဘုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္။
သူ႔ျပည္သူမ်ားရဲ႕လုိအပ္ခ်က္မ်ားနဲ႔ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵမ်ားကုိတုန္႔ျပန္ဘုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကုလသမဂၢနဲ႔ ပုိမုိပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ေလ ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာပုိင္ဆုိင္မႈကုိ အခုိင္အမာျပဳႏိုင္ေလ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတူပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔္ရဲ႕ေ၀မွ်ခံယူထားတဲ့ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖစ္တဲ့ ျပည္သူအားလုံးရဲ႕လူ႔အခြင့္အေရးကုိ အျပည့္အ၀ေလးစားျခင္းနဲ႔အတူ ညီၫြတ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ သာယာ၀ေျပာတဲ့ ဒီမုိကေရစီနည္းလမ္းက်တဲ့ အနာ ဂတ္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံလက္လွမ္းမွီႏိုင္ေအာင္ ကူညီရန္ အတူတကြလုပ္ေဆာင္ဘုိ႔ ႏိုင္ငံတကာအသုိင္းအ၀န္း မွာလဲ တာ၀န္႐ွိပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

( ၂၀၀၉ ဇူလုိင္ ၄ ရက္ေန႔တြင္ အစုိးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား (NGO) ၊ သံတမန္မ်ား၊ ျပည္တြင္း သတင္းေထာက္မ်ား စုစုေပါင္း ၅၀၀ ခန္႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ဟံသာဝတီ မူးယစ္ ေဆးဝါးျပတုိက္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ၌ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း ေျပာၾကားခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္းအျပည့္အစုံကုိ ျပန္ဆုိပါသည္ )
Unofficial translation
ေမာင္ေမာင္လွႀကိဳင္
၂၀၀၉ ၀၇ ၀၆