ဒီကေန႕မနက္က ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သတင္းစာဖတ္ရင္းနဲ႕ ေကာ္ဖီထိုင္ေသာက္ခဲ့တယ္၊ သတင္းစာထဲမွာ မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕မွာ လူ ၂၀၀၀၀ ေလာက္က Internal Security Act (ISA) ကို ဖီဆန္ၿပီး ဆႏၵျပတဲ့သူေတြကို ရဲတပ္ဖြဲ႕က တုတ္ေတြနဲ႕လိုက္ရိုက္၊ အင္အားသံုးၿပီး အတင္းဖမ္းဆီး၊ မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြနဲ႕ပစ္၊ ဓာတုေဆးရည္ေတြပါတဲ့ ေရေတြနဲ႔ ပက္တယ္လို႕ဖတ္ရတယ္။
ဆႏၵျပတဲ့သူေတြက Reformasi, Reformasi လို႕ေၾကြးေၾကာ္ၾကတယ္၊ အစိုးရကို ေတာင္းဆိုၾကတယ္၊ အဲဒါကို အစိုးရက လူစုကြဲသြားေစဖို႕၊ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုမႈေတြမလုပ္ေစဖို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို ႏွိပ္ကြပ္ခိုင္းတယ္၊ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အစိုးရလက္ေအာက္ခံ ျဖစ္ေတာ့ အမိန္႕အတိုင္းလိုက္နာရတယ္၊ ညြန္ၾကားခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ လူ ၆၀ ေလာက္ အဖမ္းခံရတယ္လို႕ သတင္းထဲေဖာ္ျပထားလို႕ သိလိုက္ရတယ္။
မေလးရွားမွာ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားပါတယ္။ ျပည္သူ႕အခြင့္အေရးေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ အရင့္အမာ ႏိုင္ငံေတြမွာလို လူ႕အခြင့္အေရးေတြ၊ ျပည္သူ႕အခြင့္အေရးေတြ မရွိတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အထူးအေထြ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီကို တႏိုင္ငံနဲ႕တႏိုင္ငံ က်င့္သံုးမႈပံုစံ ကြာျခားမႈွရွိတယ္ဆိုတာကို လက္ခံလို႕ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ အေျခခံအက်ဆံုး လူ႕အခြင့္အေရးေတြ၊ ဒီမိုကေရစီအေျခခံမူေတြကိုေတာ့ ဘယ္ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမဆို လိုက္နာက်င့္သံုး အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြမွာ မရွိမျဖစ္ အလိုအပ္ဆံုးအေျခခံကေတာ့ လြတ္လပ္စြာသေဘာဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသမႈ Freedom of Expression ပါပဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕သေဘာဆႏၵ၊ ခံယူခ်က္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ကို လြတ္လပ္စြာနဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ျပသမႈပါ၊ စကားနဲ႕ထုတ္ ေဖာ္ျပသတဲ့နည္း၊ စာနဲ႕ေရးသားတဲ့နည္း၊ ရုပ္ပံုေတြ၊ ရုပ္ေသေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြနဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ျပသတဲ့နည္း၊ အမူအယာနဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ျပသတဲ့နည္း၊ စီတန္းလွည့္လည္တဲ့နည္း၊ မတ္တပ္ရပ္တဲ့နည္း၊ ထိုင္တဲ့နည္း စတဲ့ နည္းေပါင္းစံုနဲ႕ ျပသခြင့္ျဖစ္ ပါတယ္။
ဒီလိုနည္းလမ္းေတြနဲ႕ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသခြင့္ကို ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၊ ျပည္သူ႕ေရးရာဥပေဒေတြ၊ နည္းဥပေဒေတြ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြ၊ စည္းကမ္းေတြနဲ႕ အတိအလင္းျပဌာန္းသတ္မွတ္ေပးရပါမယ္။ အဲဒီလို ျပည္သူ႕ေရးရာအခြင့္အေရး Civil Rights ေတြကို ျပည္သူေတြကလက္ေတြ႕က်င့္သံုးအေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အခါ ဥပေဒေရးရာထိန္းသိမ္းေစာင့္ ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြျဖစ္တဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕၊ လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႕ တျခားအာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြက သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားတာေတြနဲ႕အညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရပါမယ္၊ ကူညီေပးရပါမယ္။
ဒီလိုေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မွာသာ ႏိုင္ငံမွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး Rule of Law ဆိုတာ ထြန္းကားႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္၊ တရား ဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိမွသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ တရားမွ်တမႈေတြရွိမွာပါ၊ တရားမွ်တမႈေတြရွိတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ လူ႕အဖြဲ႕ အစည္းအတြင္း တိုးတက္မႈေတြကို ရရွိဖို႕၊ တိုးတက္မႈေတြကို ႀကိဳးပမ္းရွာေဖြတဲ့အခါ၊ တိုးတက္မႈေတြကို မွ်ေ၀ခံစားတဲ့အခါ မွန္ကန္မွ်တမႈရွိမွာပါ၊ အမွန္တရားေတြ ထြန္းကားမွာပါ၊ အမွန္တရားေတြထြန္းကားတဲ့အခါ အဲဒီလူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈရွိမွာပါ၊ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈေတြရွိၿပီဆိုရင္ ျပည္သူလူထုဟာ ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ထူေထာင္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕သေဘာဆႏၵကို လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ျပသတယ္ဆိုတာမွာ အစိုးရအဖြဲ႕၊ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕ေတြကို ဆန္႕က်င္ကန္႕ ကြက္တာမ်ဳိးကိုပဲ ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရတရပ္၊ အဖြဲ႕အစည္းတရပ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ေထာက္ခံတာမ်ဳိး၊ သေဘာတူ တာမ်ဳိးေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ေလာင္စာေစ်းတက္လို႕၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လို႕၊ စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲလို႕၊ လုပ္အားခေတြ အႏွိမ္ခံရလို႕ ကန္႕ကြက္တာ၊ အာဏာပိုင္ေတြက မတရားအႏိုင္က်င့္တာေတြကို ကန္႕ကြက္တာ၊ ေတာင္းဆိုဆႏၵျပတာေတြဟာ ျပည္သူလူထုက သူတို႕ရဲ႕အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အစိုးရနဲ႕ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြက ခြင့္ျပဳရပါမယ္၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရပါမယ္၊ ဒီလိုပဲ နအဖလုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ေထာက္ခံတဲ့ အေနနဲ႕ ၾကံ့ဖြတ္အစည္းအေ၀းေတြ၊ လူထုစည္းေ၀းပြဲေတြလုပ္ခြင္ျပဳခဲ့တာ၊ တျခားအေၾကာင္းရင္းေတြနဲ႕ စီတန္းလွည့္ လည္တာေတြကို ျမန္မာစစ္အာဏာပိုင္က ခြင့္ျပဳခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။
အစိုးရေတြဟာ ကိုယ့္ကို ေထာက္ခံတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကန္႕ကြက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလို လူထုစည္းေ၀းပြဲေတြ၊ စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပတာေတြကို တေျပးညီခြင့္ျပဳေပးရပါမယ္၊ ဒါကို ႏိုင္ငံေရးအျမင္နဲ႕ၾကည့္လို႕မျဖစ္ပါဘူး၊ လူ႕အခြင့္အေရးအျမင္နဲ႕ ၾကည့္ရမွာပါ။ စည္းေ၀းခြင့္၊ ဆႏၵျပခြင့္ဆိုတာ လူ႕အခြင့္အေရး၊ ျပည္သူ႕အခြင့္အေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဆႏၵျပရတဲ့အေၾကာင္းရင္း ဟာ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းအရာျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္။ မျဖစ္ရင္လည္း မျဖစ္ဘူး။
ဘယ္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာမဆို တူညီမႈ၊ ကြဲျပားျခားနားမႈ၊ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္မႈေတြဟာ ရွိစျမဲပါ၊ ဒါဟာ ဆန္းတဲ့အရာ ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့အရာေတြပါ၊ အဲဒီမတူညီ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြအေပၚ စိတ္ရွည္သည္းခံမႈ Tolerance ဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ကြာလာလမ္ပူကအျဖစ္အပ်က္မွာ ISA ကို ဖီဆန္ၿပီး ျပည္သူ ၂၀၀၀၀ ေလာက္ကဆႏၵျပတာကို ဒီမိုကေရစီနည္းက်က် ေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့အစိုးရတရပ္က ခြင့္မျပဳဘူးဆိုတာဟာ ျပည္သူ႕အခြင့္အေရးေတြနဲ႕ လြတ္လပ္စြာသေဘာဆႏၵထုတ္ ေဖာ္ျပသခြင့္ကို ဆန္႕က်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကရက္တစ္အစိုးရတရပ္အေနနဲ႕ လိုက္နာေစာင့္ထိန္းရမယ့္က်င့္၀တ္ေတြ ကို ေဖာက္ဖ်က္ရာေရာက္ပါတယ္။
ISA ဟာ မေလးရွားႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ဘ၀ကိုထိပါးေစလို႕ ဒီလူ ၂၀၀၀၀ ေလာက္က Reformasi ဆိုၿပီး ေတာင္းဆို ဆႏၵျပတာပါ၊ ဒီလိုဆႏၵျပတာကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ သည္းခံတာမ်ဳိးမရွိပဲ ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို ႏွိပ္ကြပ္ဖို႕ေစခိုင္းတာက မေလးရွား အစိုးရက မိမိနဲ႕သေဘာထားကြဲလြဲမႈ Dissent ကို လက္မခံဘူးဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။
ဒီလူ ၂၀၀၀၀ ဟာ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕တြင္းမွာ ဖ်က္ဆီးမႈေတြလုပ္ဖို႕၊ တုိက္ခိုက္မႈေတြလုပ္ဖို႕၊ အင္အားသံုးအၾကမ္းဖက္မႈ ေတြလုပ္ဖို႕စုေ၀းခ်ီတက္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဖ်က္ဆီးတိုက္ခိုက္မႈေတြလုပ္ဖို႕ တုတ္၊ ဓား၊ လက္နက္ကိရိယာေတြကို ကိုင္ ေဆာင္ခ်ီတက္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႕ရဲ႕အေျခခံအခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာသေဘာဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသခြင့္ကို စီတန္းလွည့္လည္တဲ့နည္းနဲ႕ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူ ၂၀၀၀၀ ရဲ႕စီတန္းလွည့္လည္ဆႏၵျပမႈကို ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ျဖစ္ေစဖို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြက ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ္ဆိုရင္ မေလးရွားအစိုးရနဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဟာ ျပည္သူ႕ အခြင့္အေရးေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့သူေတြအျဖစ္နဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳခံရမွာပါ။ တကယ္လို႕စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပမႈမွာ ဖ်က္ဆီးေႏွာင့္ယွက္မႈရွိလာရင္ အဲဒီဆႏၵျပပြဲကို ဦးစီးလုပ္ေဆာင္တဲ့သူေတြနဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕တို႕က ဆႏၵျပတာရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မထိခိုက္ေစဖို႕ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ရပါမယ္။
ဒီလိုလုပ္ေဆာင္တာမ်ဳိးဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြကို သည္းခံၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္မႈေတြ ထြန္းကားေစပါတယ္။
ဒီေနရာမွာအစိုးရေတြအေနနဲ႕ လက္ခံထားဖို႕လိုအပ္တဲ့အခ်က္က ကိုယ့္ကိုဆန္႕က်င္ကန္႕ကြက္တဲ့သူ၊ ကိုယ္နဲ႕ သေဘာ ထားကြဲလြဲတဲ့သူတိုင္းဟာ ရန္သူမဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဒါကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ထားဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလူေတြရဲ႕ လြတ္လပ္စြာဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသခြင့္ကို အသိအမွတ္ျပဳရပါမယ္၊ ေလးစားရပါမယ္၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရပါမယ္။ အဲဒီလူေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို လိုက္ေလ်ာတာ မလိုက္ေလ်ာတာက အစိုးရေတြရဲ႕ သေဘာထား၊ မူ၀ါဒ၊ တိုင္းျပည္ ရဲ႕အေျခအေန၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕သေဘာထား၊ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕စံႏႈန္းေတြေပၚမူတည္ၿပီး ဆံုးျဖတ္မွာပါ။
ဒီလိုပဲ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသတဲ့သူေတြဘက္ကလည္း ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသမႈဟာ မိမိတို႕ရဲ႕အေျခခံအခြင့္အေရးေတြကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးတာျဖစ္တယ္၊ မိမိတို႕ရဲ႕အခြင့္အေရးကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ အျပည့္အ၀အသံုးခ်ႏိုင္ဖို႕ႀကိဳးပမ္းရမွာပါ၊ မိမိတို႕ရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ကို အစိုးရက လိုက္ေလ်ာတာ မလိုက္ေလ်ာတာက ေနာက္ထပ္ကိစၥပါ။ အဲဒါကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခြဲျခားနားလည္ထားဖို႕လိုပါတယ္။
စုရံုးမႈ၊ စည္းေ၀းမႈ၊ ဆႏၵျပမႈ၊ စီတန္းလွည့္လည္မႈေတြမွာ အာဏာပိုင္ေတြက လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တရားလြန္ျပဳမူ သလားဆိုတာကို အထူးသတိထားေစာင့္ၾကည့္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြျဖစ္ၿပီဆိုရင္ တင္းမာမႈေတြျဖစ္လာေလ့ရွိပါတယ္၊ တင္းမာမႈေတြျဖစ္လာရင္ စိတ္ခံစားမႈေတြကို ဦးစားေပးလာတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္မႈစြမ္းအားေတြ ေလ်ာ့က်လာပါတယ္။ ဒီလိုေလ်ာ့လာၿပီဆိုရင္ လုပ္သင့္တာေတြမလုပ္၊ မလုပ္သင့္တာေတြလုပ္တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္လာပါတတ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕မူလရည္မွန္း ခ်က္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ထိခိုက္လာႏိုင္ပါတယ္၊ ဒီလိုသေဘာသဘာ၀မ်ဳိးကို နားလည္တတ္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားတဲ့ႏိုင္ငံေတြ၊ ဒီမိုကေရစီေဖာ္ေဆာင္ဖို႕ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ႏိုင္ငံေတြက လူေတြအေနနဲ႕ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ Dissent ကို အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံၿပီး၊ အဲဒီကြဲလြဲမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသတဲ့ လြတ္လပ္စြာသေဘာ
ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသမႈ Freedom of Expression ကိုအာမခံခ်က္ေပးရပါမယ္။ ဒီလိုအာမခံခ်က္ေပးတာဟာ ျပည္သူ႕အခြင့္ အေရး Civil Rights ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးတဲ့အခါ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕ျဖစ္ထြန္း ေစဖို႕ဆိုရင္ အာဏာပိုင္ေတြေရာ၊ သေဘာထားကြဲလြဲတဲ့သူ Dissident ေတြပါ စိတ္ရွည္သည္းခံမႈ Tolerance ရွိဖို႕ဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ အမ်ားနဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕လိုလားခ်က္ဟာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းျပည့္၀လာ မွာ မဟုတ္လို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုအေနအထား၊ အျဖစ္အပ်က္၊ သေဘာသဘာ၀ေတြကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္က်င့္သံုးတတ္မွ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခု အတြင္း၊ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးနဲ႕ ဒီမိုကေရစီတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ ဒီမိုကေရစီတည္တံ့ခိုင္ျမဲေရး ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာ္ေက်ာ္စိုး(ဂ်ပန္)
ၾသဂုတ္ ၃ ၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
Thursday, August 6, 2009
သေဘာထား ကြဲလြဲမႈႏွင့္ စိတ္ရွည္ သည္းခံမႈ -ေက်ာ္ေက်ာ္စိုး(ဂ်ပန္)
Philippines mourns democracy icon Corazon Aquino
MANILA, Philippines – Thousands of Filipinos lined up for hours Sunday to see the body of former President Corazon Aquino — the beloved democracy icon who swept away a dictator and inspired nonviolent resistance to autocratic rule.
Aquino, 76, died early Saturday in a Manila hospital after a yearlong battle with colon cancer.
Thousands trooped to a suburban Manila university stadium where Aquino's coffin, teeming with yellow roses and orchids, was displayed on a platform.
Some mourners openly wept and carried yellow ribbons — the color that symbolized her democratic advocacy. One held an old poster of Ferdinand Marcos, the strongman she helped depose in 1986.
Aquino rose to prominence after the assassination in 1983 of her husband, opposition leader Benigno "Ninoy" Aquino Jr. The uprising she led in 1986 brought down Marcos' repressive 20-year regime and served as an inspiration to nonviolent resistance across the globe, including those that ended communist rule in eastern Europe.
Chinese President Hu Jintao sent condolences to Philippine President Gloria Macapagal Arroyo, Chinese Foreign Ministry spokeswoman Jiang Yu said in a statement Sunday.
"Mrs. Aquino is an outstanding leader of the Philippines and she is also a good friend of the Chinese people," Jiang said. "The Chinese government and the Chinese people deeply lament her death."
President Barack Obama was deeply saddened by Aquino's death, White House press secretary Robert Gibbs said Saturday.
Aquino's supporters had been holding daily prayers for her in churches around the country since she was rushed to intensive care after she stopped eating in late June.
Arroyo, who is on an official visit to the United States, remembered Aquino as a "national treasure" who helped lead "a revolution to restore democracy and the rule of law to our nation at a time of great peril.
Arroyo declared a 10-day national mourning period Saturday.
Maria Corazon Cojuangco was born on Jan. 25, 1933, into a wealthy, politically powerful family in Paniqui, about 75 miles (120 kilometers) north of Manila.
Her unlikely rise began in 1983 after her husband was gunned down at Manila's international airport moments after soldiers escorted him from a plane on his arrival from exile in the United States to challenge Marcos, his longtime adversary. Investigations showed one of his military escorts was the assassin.
After the murder, Aquino returned to the Philippines and led the largest funeral procession Manila had ever seen, with crowd estimates as high as 2 million.
The killing enraged many Filipinos and unleashed a broad-based opposition movement that thrust Aquino into the role of national leader.
"I don't know anything about the presidency," she declared in 1985, a year before she agreed to run against Marcos, uniting the fractious opposition, the business community, and later the armed forces to drive the dictator out.
In the wake of that election, the Marcos regime — which declared martial law in 1972 and had jailed Aquino's husband — started to unravel.
But Marcos claimed victory in those polls — widely seen as fraudulent — leading a group of military officers to mutiny against him on Feb. 22 and holed up with a small force in a military camp in Manila, leading to three days of protests by hundreds of thousands that finally toppled him.
On Feb. 25, Aquino was sworn in as the Philippines' first female leader and Marcos flew to exile in Hawaii, where he died three years later.
She stepped down in 1992 after serving for six years.
http://news.yahoo.com/s/ap/as_obit_corazon_aquino
___
ေနအိမ္ၿခံ၀န္း ပုိင္ဆုိင္မႈကိစၥ ေဒၚစုနဲ႔ ေရွ႕ေနေတြ ေတြ႕ဆုံခြင့္ေတာင္း
ေနအိမ္ၿခံ၀န္း ပုိင္ဆုိင္မႈကိစၥ ေဒၚစုနဲ႔ ေရွ႕ေနေတြ ေတြ႕ဆုံခြင့္ေတာင္း
04 August 2009
ဖမ္းဆီးခံေနရတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းလ်ားကန္ နံေဘးမွာရွိတဲ့ ေနအိမ္ၿခံ၀န္း တစိတ္တပုိင္းကုိ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတဦးက ေရာင္းခ်လုိက္တဲ့အေၾကာင္း မၾကာေသးခင္ကပဲ ေၾကညာခဲ့တဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ဖုိ႔ ေရွ႕ေနေတြက အာဏာပုိင္ေတြထံ ေတြ႕ဆုံခြင့္ ေတာင္းခံထားပါတယ္။ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ တားျမစ္မိန္႔ကုိ ေဖာက္ဖ်က္တယ္လုိ႔ စြပ္စဲြခ်က္ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရခ်ိန္ ေနာက္ထပ္ တရားတေဘာင္ ေျဖရွင္းရမယ့္ အေျခအေနေတြနဲ႔ ထပ္ႀကံဳေနရတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဆက္သြယ္စုံစမ္းထားတဲ့ ကုိေအာင္လြင္ဦးက အေၾကာင္းစုံကုိ တင္ျပေပးထားပါတယ္။
ရန္ကုန္တုိင္း ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းေပၚက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေနအိမ္ၿခံ၀န္း တစိတ္တပုိင္းကုိ သူ႔ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတဦးက ပုိင္ဆုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ ဒါကုိလည္း ေရာင္းခ်လုိက္ၿပီဆုိၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့လ ၂၄ ရက္ေန႔တုန္းကပဲ အစုိးရထုတ္ ေၾကးမုံသတင္းစာမွာ ေၾကညာခဲ့တာမုိ႔ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ကန္႔ကြက္မႈေတြ ဆက္ၿပီး လုပ္သြားႏုိင္ဖုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေရွ႕ေနေတြက ေတြ႕ဆုံခြင့္ ေတာင္းထားတာပါ။
သတင္းစာပါ ေၾကညာခ်က္အရ တဖက္ အက်ဳိးေဆာင္ ေရွ႕ေနေတြနဲ႔ ၀ယ္ယူလုိက္သူထံကုိ တရား၀င္ ကန္႔ကြက္တာေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့အၿပီး ဒါနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အသိေပး ေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႕ဆုံခြင့္ရဖုိ႔ အာဏာပုိင္ေတြထံ ေတာင္းခံထားေပမယ့္ ေတြ႕ခြင့္ရမရ မသိရေသးဘူးလုိ႔ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္ ေရွ႕ေနတဦးျဖစ္တဲ့ ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာပါတယ္။
“ဒါ ေရာင္း၀ယ္ခြင့္ မရွိဘူး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္၀ယ္မွာ ရွိတယ္။ ေရာင္းတယ္ဆုိတဲ့ ဦးခင္ေမာင္ေအးလည္း ေရာင္းခြင့္မရွိဘူး။ အဲေတာ့ ေရာင္းခြင့္မရွိတဲ့ လူဆီက ၀ယ္ရင္ ကိုယ့္ေငြပဲ ဆုံး႐ႈံးမယ္လုိ႔ ဒီလို အသိေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႕ဖုိ႔ စာတင္ထားပါတယ္။ ဘယ္ေန႔ ေတြ႕ျဖစ္မလဲေတာ့ မသိေသးဘူး။”
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေနအိမ္ၿခံ၀န္း တစိတ္တပုိင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ ေရာင္းခ်လုိက္တဲ့အေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ကုိ ကန္႔ကြက္သူေတြထဲမွာ အခု ပုိင္ဆုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာဆုိထားတဲ့ ဦးခင္ေမာင္ေအးရဲ႕ ဇနီးေဟာင္းလည္း တဦးအပါအ၀င္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔လည္း ဒီၿခံ၀န္း တစိတ္တပုိင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္တာမုိ႔ ေရာင္းခ်မႈကုိ ကန္႔ကြက္ထားတာလုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေရွ႕ေန ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာပါတယ္။
“၂၇ ရက္ေန႔ ေၾကးမုံသတင္းစာမွာပဲ သူ႕အမ်ဳိးသမီးကလည္း သူ႕ကုိ ဦးခင္ေမာင္ေအး ေရာင္းခြင့္မရွိဘူး၊ သူလည္း ပူးတြဲ ပုိင္တယ္ေပါ့၊ အဲဒီလုိ ကန္႔ကြက္တာကိုလည္း ေတြ႕ပါတယ္။”
ဒီလုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေနအိမ္ၿခံ၀န္း တစိတ္တပုိင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ေၾကာင္း ေျပာဆုိမႈေတြ ရွိေနေပမယ့္လည္း အက်ဳိးေဆာင္ေရွ႕ေနေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒါေတြကုိ လက္ခံမွာ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ အခုေနာက္ဆုံး အေခ်အတင္ ျဖစ္ေနရတဲ့ ပုိင္ဆုိင္မႈ ကိစၥမွာလည္း ၀ယ္ယူသူအေနနဲ႔ နစ္နာဆုံး႐ႈံးမႈနဲ႔သာ ႀကံဳရႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း သတိေပးထားတယ္လုိ႔လည္း ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာပါတယ္။
“အခုေၾကညာတာက ၀ယ္တယ္ဆုိတဲ့လူ၊ နာမည္လည္းမသိဘူး၊ ေမးလို႔လည္း မရဘူး။ ဒါႀကီးက လွ်ဳိ႕၀ွက္လည္း လုပ္ထားတယ္။ အဲေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ သူတုိ႔ကုိပဲ ေျပာလုိက္တယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ယ္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ မွားမွာပဲ၊ ေငြဆုံး႐ႈံးမွာ။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ပစၥည္း Position ကလည္း က်ေနာ္တုိ႔လက္ထဲမွာ။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း တကယ္လို႔ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္လည္း က်ဳပ္တုိ႔က ဒါေပးမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေျပာလုိက္တယ္။”
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေနအိမ္ပုိင္ဆုိင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အက်ဳိးေဆာင္ေပးေနတဲ့ ေရွ႕ေနတဦးျဖစ္သူ ဦးဉာဏ္၀င္း ေျပာျပသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အခုေနာက္ဆုံး ေနအိမ္ၿခံ၀န္း ပုိင္ဆုိင္မႈကိစၥလုိ အေခ်အတင္ ျဖစ္စရာေတြ ထြက္ေပၚလာတာ ဒါဟာ ပထမဆုံးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင့္အရင္တုန္းကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အစ္ကုိျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဆန္းဦးဟာလည္း ေနအိမ္ကုိ အေမြဆုိင္အျဖစ္ ေလွ်ာက္လဲလုိ႔ တရားတေဘာင္ ရင္ဆုိင္ရတာေတြလည္း ရွိခဲ့တာပါ။ ဒီအမႈဟာဆုိရင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့ အခ်ိန္ကာလတေလွ်ာက္ ႐ုံးခ်ိန္းေတြ ေရႊ႕ဆုိင္းလာခဲ့တာ အခုအခ်ိန္အထိလည္း မၿပီးျပတ္ေသးပဲ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
http://www.voanews.com/burmese/2009-08-04-voa6.cfm?rss=topstories
NCGUB’s shopping or political tour in Indonesia?
by Heng Khur
Tuesday, 04 August 2009 16:36
Mizzima News - The NCGUB, the Burmese government in exile, will hold a meeting on 12 and 13 August, with a handful of Burmese activists in Indonesia and come up with a proposal to the military junta for national reconciliation.
The trip sounds interesting for the ones who are about to attend. It is interesting because some of its members will be on tour and even do some shopping in Indonesia. And it becomes more interesting because Dr. Thaung Tun added that it is a process which would continue in US and EU.
Pathetically, in almost 20 years, NCGUB has come up with the only plan to hold a political meeting (sic) with handpicked Burmese Community Based Organizations (CBOs).
Whatever transpires at the meeting in Indonesia is not a way out of the political imbroglio in Burma but a political show in an effort to dig out more funds from donors.
Sure enough, there will be a beautiful and well-written statement after the meeting as; release Aung San Suu Kyi and political prisoners immediately, hold talks with the opposition groups, include concerned parties in the forthcoming 2010 elections (with the quotation from the UN General Secretary). The statement will be nothing new but old calls and boring to say the least.
Instead people want to hear what and how the NCGUB and other Burmese organizations will proceed in order to solve the problems -- Burmese Army‘s oppression on the people, armed conflicts, IDPs, refugees, migrants, drugs and political prisoners.
Releasing statements, raising awareness is just part of the activities but it will not solve the current problems unless the NCGUB and other Burmese organizations look at the ground situation. People, who used to participate in these meetings, know well that most of these organizations are not functioning but a political brand in order to ask for funds.
As Dr- Thaung Tun said, it is a process, which would entail further trips to EU and US. I wonder how much money they are going to spend on this political show trips. Instead of having such meetings, why not take that fund and give it to the needy people in the IDP camps along the Thai border.
In addition to that, the NCGUB and other CBOs rarely look at the problems that people are facing on the ground.
Therefore, to have a better say in the bargaining with the Burmese regime, why does not the NCGUB invite ceasefire and non-ceasefire groups on its side in the meeting to solve the Burmese problem. The meeting should not aim at releasing statements or a shopping trip. NCGUB must come to the point, how will it work together in order fulfill the people’s expectation.
Posts
